30/10/1944. Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους ναζί κατακτητές.

Στις 30 Οκτώβρη του 1944 η Θεσσαλονίκη θα βάλει τέλος στη ναζιστική κατοχή. Τα ναζιστικά στρατεύματα είχαν μπει στην πόλη στις 9 Απρίλη του ’41 και μέσα σε 3,5 χρόνια, η Θεσσαλονίκη έγραψε μελανές σελίδες στην ιστορία της:

Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης

Οι Έλληνες Εβραίοι ήταν μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, απ’ τις μεγαλύτερες πληθυσμιακά ομάδες. Το 1913 αντιπροσώπευαν το 40% του πληθυσμού, σε σύνολο 160.000. Οι ναζί επέβαλλαν την «τελική λύση» στα χρόνια της κατοχής. Συνολικά, περίπου 46.000 Εβραίοι στάλθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανατώθηκαν.

Μετά τον πόλεμο, μπόρεσαν να επιστρέψουν μόνο 2.000, κι αυτοί αντίκρισαν την καταστροφή και το πλιάτσικο που είχε γίνει στα σπίτια τους, στα μαγαζιά τους, στις συναγωγές τους και στις περιουσίες τους. Ακόμα και το εβραϊκό νεκροταφείο δε σεβάστηκαν, αφού τον Δεκέμβρη του 1942- σε συνεργασία με τον δωσίλογο δήμαρχο Κωνσταντίνο Μερκουρίου- κατέστρεψαν ολοσχερώς το νεκροταφείο και χρησιμοποίησαν τα μάρμαρα για… κράσπεδα πεζόδρομων!

Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη

Στις 2 Σεπτέμβρη του 1944, οι ναζί, μαζί με τους Έλληνες συνεργάτες τους, τα Τάγματα Ασφαλείας, εξολόθρευσαν όλο το χωριό του Χορτιάτη. Ως αντίποινα για την αντιστασιακή δράση του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, σκότωσαν 149 ανθρώπους, χωρίς να κάνουν διακρίσεις σε γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους κλπ. Οι 51 νεκροί ήταν ηλικίας κάτω των 18 ετών, ανάμεσά τους και πολλά βρέφη!


Η απελευθέρωση

« Από την οδό της Αγίας Σοφίας κατέβαιναν, σαρώνοντας τις γειτονιές, τα παιδιά του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, της Κασσάνδρου. Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου. Από το Βαρδάρι πάλι ερχόταν, ξιπόλητη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό, η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο παλιός Σταθμός, η Νεάπολη, η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα, από ανατολικά κατάφταναν μέσα σε σκόνη και αλαλαγμό, με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα και χωνιά η Τούμπα, η Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, η Τριανδρία, ακόμα και η τόσο μακρινή Καλαμαριά. Πλημμύρισαν δρόμοι και πλατείες. Πανζουρλισμός. Φιλιόμασταν, αγκαλιαζόμασταν, χαϊδευόμασταν, δεν ξέραμε τι λέμε από την ταραχή μας. Λέγαμε «Χριστός Ανέστη», λέγαμε «Ελευθερία», «Ποτέ ξανά». Σάμπως να ’ταν στο χέρι μας, αλλά έτσι νομίζεις σε τέτοιες στιγμές...» (Γιώργος Ιωάννου, «Το δικό μας αίμα»).

Μια μέρα σαν κι αυτή, έγινε η παραπάνω σκηνή. Το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ ήταν αυτό που απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη και μπήκε θριαμβευτικά μέσα στην πόλη να παρελάσει. Μάλιστα, ο ΕΛΑΣ κατάφερε να εμποδίζει τους ναζί να αφήσουν πίσω τους μια κατεστραμμένη πόλη, μιας κι οι ναζί ήθελαν να ανατινάξουν το λιμάνι (κατάφεραν να ανατινάξουν μόνο ένα μέρος του), την Ηλεκτρική Εταιρεία, το υδραγωγείο και τους μύλους Αλλατίνι.

Ο αντιφασιστικός αγώνας στις μέρες μας

68 χρόνια πριν στη Θεσσαλονίκη γκρεμίζονταν τα σύμβολα του ναζισμού!

68 χρόνια πριν στη Θεσσαλονίκη έδιναν μια υπόσχεση: ποτέ ξανά φασισμός!

68 χρόνια πριν η Θεσσαλονίκη έβαζε τέλος στη θηριωδία του ναζισμού!

Σήμερα, η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, που δίνει τιμές και δόξες στα Τάγματα Ασφαλείας και στους συνεργάτες των Ναζί, δηλώνει παρών στην ελληνική κοινωνία.

Χρέος δικό μας είναι να θυμηθούμε την ιστορία. Να εμπνευστούμε από τον αγώνα ενάντια στους ναζί της δεκαετίας του ’40. Να βάλουμε τη σφραγίδα «ποτέ ξανά» επάνω σε επίδοξους «Φύρερ», όπως ο Μιχαλολιάκος, και στα σημερινά «τάγματα εφόδου» της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής!

Του Φοίβου- Σταύρου Μακρίδη, μέλους της συνέλευσης

Η Χρυσή Αυγή θέλει να ξαναγράψει την ιστορία

«Όταν ένας λαός ξεχνά την ιστορία του, τότε είναι καταδικασμένος να κάνει τα ίδια λάθη», λέμε πολύ συχνά. Η Ιστορία μπορεί να μας δώσει πολύτιμα συμπεράσματα για το σήμερα. Έτσι, ο τρόπος που βλέπει ο καθένας την ιστορία, δείχνει και τις διαθέσεις που έχει για το μέλλον.

Με αφορμή την 28^η Οκτώβρη, την έναρξη του πολέμου και τη ναζιστική κατοχή που ακολούθησε τα χρόνια 1940- 1944, παίρνουμε την ευκαιρία να δούμε και να σχολιάσουμε την ιστορία που μας ‘διδάσκει’ η Χρυσή Αυγή. Τι λένε για τον Χίτλερ, τι λένε για τους Έλληνες συνεργάτες των ναζί στην κατοχή, τι λένε για το ΕΑΜ; Έτσι, θα πάρουμε μια ιδέα για το τι οραματίζεται για την Ελλάδα του 2012.

Τι λένε οι ίδιοι για τον Χίτλερ;

«Γερμανική νύχτα της 30^ης Απριλίου 1945, κατά την οποία ο Αρχηγός του Γερμανικού Ράιχ κι οραματιστής της Νέας Ευρώπης Αδόλφος Χίτλερ έθεσε μόνος Του τέλος εις την γήινη παρουσία Του».

«Πιστοί στα λόγια του Μεγάλου μας Αρχηγού. Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νοιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί… HEIL HITLER!»[i].

Ο συγγραφέας των παραπάνω είναι ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος. Πολλές φορές ισχυρίζεται ότι αυτά τα έγραφε παλιά. Όμως, ακόμα και σήμερα η Χρυσή Αυγή έχει την ίδια λατρεία και πίστη για τον Χίτλερ.

Ο Ηλίας Κασιδιάρης  μόλις πέρσι αναρωτιόταν:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης κι ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι Εβραίοι- σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά- κήρυξαν στην Γερμανία) δεν σταματούσε την αναγεννητική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο πως θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών»[ii].

Πέρα απ’ τις ιστορικές ανακρίβειες για το ποιος κήρυξε τον πόλεμο, το ανησυχητικό είναι τι εννοεί ο Κασιδιάρης όταν μιλάει για «αναγεννητική πορεία» και για «θεμελιώδεις αξίες». Στρατόπεδα συγκέντρωσης, Άουσβιτς, Ολοκαύτωμα, πόλεμος, καταναγκαστική εργασία, προσωπολατρία για τον Αρχηγό του κράτους, κανένα δημοκρατικό δικαίωμα, είναι οι «θεμελιώδεις αξίες» για τη Χρυσή Αυγή.

Τι έκαναν οι Ναζί στην Ελλάδα;

Αλήθεια, γνωρίζει ο Κασιδιάρης ποια ήταν η… «αναγεννητική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού» στην Ελλάδα; Γνωρίζει ότι επί ναζιστικής κατοχής, η Ελλάδα πέρασε έναν μεγάλο λιμό; Ότι είχαν επιταχθεί όλα τα αγροτικά προϊόντα- σε βαθμό που για την αγορά λαδιού, κάποιος έπρεπε να στραφεί στη μαύρη αγορά, μιας και το λάδι ήταν σπάνιο είδος και πανάκριβο.

Η Αθήνα θύμιζε κάποια υποβαθμισμένη τριτοκοσμική χώρα, όπου η ανθρωπιστική κρίση είχε χτυπήσει κόκκινο. Ένας Σουηδός διπλωμάτης και μέλος του Ερυθρού Σταυρού, ο Πολ Μον, έγραφε για την Αθήνα του 1942:

«Η πόλη παρουσίαζε θέαμα απελπιστικό. Άνδρες πεινασμένοι, με τα μάγουλα ρουφηγμένα, σέρνονταν στους δρόμους. Παιδιά, με όψη σταχτιά και γάμπες λιγνές σαν πόδια αράχνης, μάχονται με τα σκυλιά γύρω στους σωρούς των σκουπιδιών. Όταν το φθινόπωρο του 1941 άρχισε το κρύο, οι άνθρωποι έπεφταν στους δρόμους από εξάντληση. Τους μήνες εκείνου του χειμώνα σκόνταφτε κανείς κάθε πρωί πάνω σε πτώματα»[iii].

Οι ναζί μαζί με την πείνα που επέβαλλαν προχώρησαν και σε θηριωδίες. Προχώρησαν στον μαζικό αφανισμό των Ελλήνων Εβραίων, ενώ εκκαθάριζαν ολόκληρα χωριά (βλέπε Δίστομο, Καλάβρυτα, Χορτιάτης), χωρίς να κάνουν διακρίσεις σε άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους.

Κι όμως, ο Κασιδιάρης βλέπει την «αναγεννητική πορεία και τις αξίες της ελληνικής αρχαιότητας» σ’ όλα αυτά!

Λίγα λόγια για το ΕΑΜ

Τον ελληνικό λαό τον έσωσε το ΕΑΜ. Το κίνημα αυτό υπό την ηγεσία του ΚΚΕ, πολέμησε με όπλα τον κατακτητή, απελευθέρωσε περιοχές, οργάνωσε την Εθνική Αλληλεγγύη- ένα είδος Ερυθρού Σταυρού-, οργάνωσε νικηφόρες απεργίες στις πόλεις. Το ΕΑΜ και το στρατιωτικό σκέλος του, ο ΕΛΑΣ, με 100.000 ένοπλους εθελοντές στρατιώτες, ήταν αυτό το κίνημα που μπόρεσε να χτυπήσει τους ναζί κατακτητές. Αυτό που έλειπε από το ΕΑΜ/ ΚΚΕ ήταν μια μαρξιστική ηγεσία, που να συνεχίσει τον αγώνα μετά την κατοχή και να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να πάρει την εξουσία στα χέρια του. 

Όμως, αυτό δε μειώνει τον ρόλο που έπαιξε το ΕΑΜ στα χρόνια της κατοχής, την ώρα που οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις είτε συνεργάζονταν με τους ναζί κατακτητές, είτε είχαν αυτοεξοριστεί και διεκδικούσαν το χρίσμα του πρωθυπουργού από τον… Τσώρτσιλ!

Χρυσή Αυγή: υπέρ των Ελλήνων συνεργατών των Ναζί!

Η Χρυσή Αυγή υποστηρίζει ξεκάθαρα τους ναζί κατακτητές. Σε πρόσφατο άρθρο τους, για την ίδρυση του ΕΑΜ, σχολιάζουν:

«Το στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ, ο διαβόητος ΕΛΑΣ, ιδρύθηκε στα χαρτιά λίγους  μήνες αργότερα (τον Ιανουάριο του ’42). Όμως, η ουσιαστική έναρξη της μαζικής συμμοριακής δράσεώς  τους, τοποθετείται στις αρχές του 1943. Ήταν η αρχή των δεινών του Ελληνισμού…»[iv].

Οι χυδαίοι! Οι ξεφτίλες! Οι αναίσχυντοι! Οι αλήτες λένε ότι η αρχή των δεινών του Ελληνισμού δεν ήταν το 1940, με την έναρξη του πολέμου. Δεν ήταν τον Απρίλη του ’41 με την έναρξη της ναζιστικής κατοχής. Όχι! Γι’ αυτούς η έναρξη των δεινών ξεκίνησε όταν το ΕΑΜ οργάνωσε το αντάρτικο!

Την ίδια ώρα που κατηγορούν το ΕΑΜ, τάσσονται υπέρ της κυβέρνησης Τσολάκογλου (της ελληνικής κυβέρνησης που συνεργάστηκε με τους ναζί στην κατοχή), λέγοντας ότι πολέμησαν για μια «έντιμη ειρήνη»[v].

Ενώ, δεν ξεχνούν να τιμήσουν τα «τάγματα ασφαλείας», τα «τάγματα ευζώνων» και τις «ομάδες χ», δηλαδή τους Έλληνες συνεργάτες των Ναζί, που έφτιαξαν στρατιωτικά σώματα και πολεμούσαν τον ΕΑΜ- την ώρα που υπήρχε ναζιστική κατοχή!

«ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους Νεκρούς ΗΡΩΕΣ των Τ.Α. των Τ.Ε. και των Ομάδων Χ. ΖΗΤΩ Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΛΛΗΝ ΜΑΧΗΤΗΣ», βροντοφωνάζει η Χρυσή Αυγή μέσα από τις στήλες του περιοδικού της νεολαίας της[vi]. Μάλιστα, μέσα από το ίδιο το άρθρο, παραδέχονται ότι:

«Είναι αλήθεια ότι τον οπλισμό τους τα Τ.Α. και τα Τ.Ε. τον έλαβαν από τον γερμανικό στρατό».

Αυτούς που πολεμούσαν μαζί με τους ναζί- αυτούς εξυμνούν τα καθάρματα της Χρυσής Αυγής! Αυτοί τολμούν να μιλούν για «υπεράσπιση της πατρίδας», αυτοί τολμούν να μιλούν για «αγώνες», αυτοί τολμούν να μιλήσουν ακόμα και για «τιμή».

Τέλος: για τον Μεταξά

Κλείνοντας, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στον Ιωάννη Μεταξά. Η Χρυσή Αυγή πατάει πάνω στο «όχι του 1940». Χαιρετά τον Μεταξά, αποκαλώντας τον εθνικό ήρωα.

Είναι αλήθεια ότι αρχηγός του ελληνικού κράτος όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο δικτάτορας Μεταξάς. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος χώρισε τους καπιταλιστές σε δύο στρατόπεδα. Η κάθε μία εθνική άρχουσα τάξη υπερασπιζόταν τα δικά της συμφέροντα. Ο δικτάτορας Μεταξάς δεν είπε «όχι» στον Μουσολίνι για ιδεολογικούς λόγους, αλλά γιατί ήθελε να διατηρήσει ο ίδιος την εξουσία, ήθελε να παραμείνει ο ίδιος δικτάτορας της Ελλάδας.

Αυτό δεν τον κάνει ήρωα. Αυτό δεν μπορεί να ξεπλύνει το αίμα απ’ τους νεκρούς εργάτες της Θεσσαλονίκης τον Μάη του 1936. Εκείνες τις μέρες ξέσπασε μια εργατική εξέγερση σ’ όλη την Ελλάδα, μ’ απεργίες διαρκείας- κυρίως απ’ τους καπνεργάτες- καταλήψεις εργοστασίων και μεγάλες πορείες. Ο διορισμένος πρωθυπουργός- τότε- Μεταξάς με σφαίρες και νεκρούς μπόρεσε να καταστείλει την οργή του λαού και να γίνει δικτάτορας λίγους μήνες μετά.

Ο Μεταξάς δεν ήταν ήρωας, γιατί προσπάθησε να επιβάλλει ένα αυταρχικό καθεστώς, χωρίς ίχνος δημοκρατίας, με υποχρεωτική εξύμνηση του Αρχηγού Μεταξά, με νεκρούς αγωνιστές, με εξορίες, με φυλακές.

Ο ελληνικός λαός που πολέμησε το 1940 δεν υπερασπίστηκε το καθεστώς του Μεταξά. Ήθελε να αποκρούσει την επίθεση του Μουσολίνι, για να συνεχίσει μετά με τους εγχώριους φασίστες. Γι’ αυτό άλλωστε μαζικοποίησε το ΕΑΜ, γι’ αυτό πολέμησε μαζί με τον ΕΛΑΣ. Γιατί ήθελε να ξημερώσει μια νέα μέρα, όπου ο λαός θα ‘χει την εξουσία στα χέρια του.

Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται και σήμερα!

Φοίβος- Σταύρος Μακρίδης, μέλος της συνέλευσης

---

[i] «Χίτλερ για χίλια χρόνια», Ν. Γ. Μιχαλολιάκος, περιοδικό ‘Χρυσή Αυγή’, Μάιος 1987.

[ii] «Ο Χίτλερ πέρα από την Ιστορία», Η. Κασιδιάρης, εφημερίδα ‘Χρυσή Αυγή’, 20/4/2011.

[iii] «Μεγάλος λιμός στην Ελλάδα», wikipedia.org.

[iv] «Η ίδρυση του ΕΑΜ «για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης»», Γ. Δημητρακόπουλος, site Χρυσή Αυγή, 1/10/2012 (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-idrush-tou-eam-gia-thn-uperaspish-ths-sobietikhs-enwshs).

[v] Περιοδικό ‘Χρυσή Αυγή’, Οκτώβριος 1988.

[vi] «Τάγματα Ασφαλείας», Σ. Γκόλιας, περιοδικό ‘Αντεπίθεση’, Ιανουάριος 2000.

Ανθολόγιο Αντιφασισμού -2

Η αρθρογραφία πάνω στις διάφορες πτυχές του φαινομένου του φασισμού και του ναζισμού προσφέρει πλέον καθημερινά πολύ ενδιαφέροντα κείμενα. Αποφασίσαμε λοιπόν για χρηστικούς λόγους και για να αποφύγουμε το spam, να επιλέγουμε κάθε μια-δυο ημέρες όσα πέφτουν στην αντίληψή μας και να τα αναρτούμε όλα μαζί με μια μικρή περιγραφή και ένα σύντομο χαρακτηριστικό απόσπασμα. Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, κάντε κλικ στον τίτλο.

1) αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης

Η πρώτη σελίδα της ημέρας δεν είναι κάποιο άρθρο, αλλά το ολοκαίνουργιο μπλογκ της αντιφα συνέλευσης Κοζάνης που λειτουργεί εδώ και λίγο καιρό, μετά το άνοιγμα των γραφείων των φασιστών στην πόλη. Στις ελάχιστες μέρες της λειτουργίας του, το μπλογκ έχει ήδη να επιδείξει πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, στα οποία διαπιστώνουμε και το γεγονός ότι η εκεί συνέλευση είναι ιδιαίτερα δραστήρια.

Την Παρασκευή 19/10/12, από τις 5 μέχρι και τις 10 το βράδυ πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης χαριστικό παζάρι, συλλογική κουζίνα και προβολή ντοκιμαντερ. Στις 5 ώρες της δήμοσιας αυτής αντιφασισιστικής εκδήλωσης υπήρχε μικροφωνική με μουσική και από το μικρόφωνο μεταδίδονταν προτάγματα ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στον φασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Ταυτόχρονα μοιράζοταν το κείμενο της εκδήλωσης στους παρευρισκόμενους και στους διερχόμενους.

2) Για το κοινοβουλευτικό κράτος έκτακτης ανάγκης και τη σχέση του με τη φασιστική απειλή (8 θέσεις και ένα ερώτημα προς συζήτηση) 

Κείμενο τοποθέτησης στην συζήτηση με θέμα «Η σύγχρονη ανάδυση του φασιστικού φαινομένου και η Χρυσή Αυγή», που διοργάνωσε η Πολιτική-Πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής, το Σάββατο, 20.10.2012.

 Η κατασταλτική βία του κοινοβουλευτικού κράτους συμβαδίζει και αλληλοτροφοδοτείται με την φασιστική βία της «Χρυσής Αυγής». Και αυτό σε πολλά επίπεδα. Ήδη, πρωτογενώς, δημιουργείται μια διάδραση. Έχουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια ανάπτυξη φασιστικού κινήματος, οι ρίζες του οποίου πρέπει να αναζητηθούν στην κοινωνική έρημο που δημιουργούν οι επιθετικές στρατηγικές του κεφαλαίου.

3) Η άλλη διάσταση του “εμείς τουλάχιστον δεν κλέβουμε”

Το ypopto mousi αναρτά και σχολιάζει την απάντηση που έδωσε ο υπουργός προστασίας του πολίτη Νίκος Δένδιας σε ερώτηση του βουλευτή ΝΔ Δημήτρη Κυριαζίδη σχετικά με τα ποινικώς κολάσιμα περιστατικά βίας στα οποία εμπλέκονται βουλευτές και μέλη του κόμματος της Χρυσής Αυγής. Πολύ χρήσιμο είναι και το λινκ που δίνει στο τέλος του ποστ σε ρεπορτάζ για τα παλιότερα -προ Βουλής- χτυπήματα των Χρυσαυγιτών.

Πρόκειται για την πρώτη επίσημη καταγραφή από τις αρχές, των αποτελεσμάτων που φέρνει η νομιμοποίηση μέσω του κοινοβουλίου της συγκεκριμένης ομάδας εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου. Εμμέσως πρόκειται για μια παραδοχή ότι κάτι συμβαίνει. Άμεσα μπορεί να γίνει ένα πολιτικό εργαλείο. Παρ’όλα αυτά όταν η ίδια η κυβέρνηση κάνει μια τέτοια παραδοχή, τότε το "τουλάχιστον εμείς δεν κλέβουμε" αποκτά άλλη διάσταση. Μπαρούφας.

4) Tα χέρια του φασίστα δεν είναι ποτέ καθαρά

Άλλο ένα κείμενο που σχολιάζει τα "καθαρά χέρια" των φασιστών, συνδέοντάς τα με τα χέρια των συνταγματαρχών της επταετίας και των Γερμανών Ναζί. Γράμμα του Αναγνώστη Λασκαράτου στο εκ των παλιότερων ελληνικών μπλογκ Ροΐδη Εμμονές.

Φασίστας, δηλαδή ληστής των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών, με καθαρά χέρια από κλεψιές, δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ. Ακόμη κι αν δεν άπλωσε ο ίδιος χέρι, άπλωναν όμως οι «σύντροφοί» του και αυτός δεν μίλησε. Το χρήμα δίνει δύναμη και τα Τάγματα Εφόδου έχουν για θεό τους την τυραννική δύναμη του εξουσιαστή πάνω στους αδύναμους.

Aντιφασιστική δράση μαζική, πολύμορφη και επίμονη

Είμαστε αναγκασμένοι να μιλήσουμε ξανά για το φασισμό, να αναδείξουμε τις διασυνδέσεις του με το θεσμικό και κοινωνικό ρατσισμό, τις κοινωνικές ανισότητες, τις ιεραρχήσεις, την ανεργία, τη φτώχεια, το φόβο και το ατομικό βόλεμα. 

Μεγάλη κουβέντα και είμαστε ακόμα στην αρχή, καθώς πρέπει ν’ αναλύσουμε τη ζοφερή πραγματικότητα, να δομήσουμε αντιφασιστικό λόγο και κυρίως να δράσουμε άμεσα.

Θα ανοίξουμε τη συζήτηση, με αφετηρία την ερμηνεία του φασισμού, ως γέννημα- θρέμμα μιας διαδικασίας υποτίμησης της εργατικής τάξης μέχρι του σημείου της μαζικής εξόντωσης της. Διαδικασία που εκπορεύεται και εφαρμόζεται από το κράτος το οποίο κάνει τους λογαριασμούς του στις πλάτες «περιττών και ανεπαρκών» ανθρώπων (μετανάστες αρχικά, ντόπιοι στη συνέχεια). Προφανώς δεν πρόκειται για μια τυχαία, αλλά σχεδιασμένη διαδικασία. Οι κρατικές υπηρεσίες ελέγχουν, διαιρούν και κυρίως επιτηρούν τη φτώχεια, στρώνοντας έτσι το έδαφος στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στον εκφασισμό της κοινωνίας (οι μετανάστες «μας μολύνουν» κτλ) και στην οργανωμένη συμμορία τραμπούκων της χ.α που μετεξελίχθηκε, εν μία νυκτί, σε πολιτικό κόμμα (οργανωμένη κατασταλτική δύναμη).

Θα σταθούμε στο θέμα του εκφασισμού ενός τμήματος της ελληνικής κοινωνίας καθώς η φτωχοποίηση που γεννά η καπιταλιστική κρίση είναι μεν ένα στοιχείο ερμηνείας του, παραμένει ανεπαρκές δε, αν δεν συμπληρωθεί από την ανυπαρξία του ταξικού ανταγωνισμού. Η Αργεντινή, για παράδειγμα, πέρασε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της χωρίς να οδηγηθεί στο φασισμό, αντίθετα ανέδειξε καταλήψεις εργοστασίων, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και συνελεύσεις γειτονιάς με πλούσιο λόγο και δράση για την κοινωνική χειραφέτηση. Κάποιο ρόλο θα έπαιξαν σε αυτό οι απεργίες διαρκείας των εργαζομένων και οι κινητοποιήσεις των ανέργων.

Όμως, η καπιταλιστική κρίση και η απουσία ταξικού ανταγωνισμού εξακολουθούν να μην δίνουν ικανοποιητική απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα που ανακύπτει μετά τις τελευταίες εκλογές: πώς πείστηκε το 7% των ψηφοφόρων να στηρίξει και να φέρει στη βουλή την νεοναζιστική οργάνωση της χ.α; Δεν θα μπορούσε, λόγου χάρη, αυτό το 7% ή 15% να βολευτεί, με τους «ανεξάρτητους έλληνες», το «λαος» και τις φασιστικές πολιτικές του Λοβέρδου και του Χρυσοχοίδη;

Προφανώς, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας (κατά βάση μικροαστικό), φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δεκτικό στα μηνύματα «ανθρωποφαγίας», γιατί πορεύτηκε με περισσότερους φόβους, εξοικειώθηκε με τον ρατσισμό, ανέχτηκε και κυρίως επωφελήθηκε αρκετά από την υποτίμηση της εργασίας των «παράνομων» μεταναστών τα προηγούμενα είκοσι χρόνια. Τώρα που οι δυνατότητες ατομικής ευμάρειας εξανεμίζονται, πεπεισμένοι κάποιοι για το ότι η κρίση δημιουργήθηκε από τους μετανάστες και από τους διεφθαρμένους πολιτικούς, επιλέγουν το στρατόπεδο του «ισχυρού, αντισυστημικού με τα καθαρά χέρια». Αν τώρα, αυτά χαιρετούν πού και πού ναζιστικά, καμιά σημασία δεν έχει. 

Ως εδώ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όσοι πόνταραν στην υποτίμηση της εργασίας και της ζωής, στο ρατσισμό και το φόβο, έπαιξαν και κέρδισαν… προς το παρόν 

Σειρά μας τώρα

Ο φασιστικός μονόλογος πρέπει να σταματήσει. Και μάλλον πως αυτό δεν είναι απλά και μόνο θέμα «οικονομικού ορθολογισμού». Εμείς, αριστεροί και αναρχικοί, θα πρέπει να οργανώσουμε την αντιφασιστική μας δράση, όχι ως μια ακόμα τάση του κινήματος, αλλά ως ζήτημα ανθρώπινης και πολιτικής επιβίωσης. Στόχος μας η δημιουργία ενός μετώπου όχι δια αντιπροσώπων, ούτε ως λίστα υπογραφών, παρατάξεων και οργανώσεων. Όποιος/α μιλάει για αντιφασιστικό μέτωπο θα πρέπει να είναι εκεί όπου χτίζεται. Θα απευθυνθούμε στους σιωπηλούς εχθρούς του φασισμού με στόχο την ενεργοποίηση τους. Θα αφήσουμε στην άκρη για την ώρα τους «γοητευμένους απ’ το φασισμό ψηφοφόρους» και θα στραφούμε σε αυτούς/ές που, αν και νοιώθουν τον ζόφο που πλανιέται πάνω απ τα κεφάλια μας, παραμένουν μουδιασμένοι και βουβοί. 

Παρά τις όποιες αβεβαιότητες ως προς το βάθος και το μέγεθος του εκφασισμού της κοινωνίας, ως προς το πώς κατασκευάστηκε ο λαϊκιστικός ολοκληρωτισμός και ποιους εξυπηρετεί, δεν έχουμε καμιά αμφιβολία για την αναγκαιότητα συσπείρωσης, οργάνωσης και αντίστασης στη βαρβαρότητα του. Δεν θα περιμένουμε να περάσει από μπροστά μας η ιστορία για να δούμε, αν επαληθεύτηκαν οι αναλύσεις μας.

Συλλογικότητες, στέκια, πολιτικές και μεταναστευτικές οργανώσεις, καλλιτεχνικές ομάδες, σωματεία, κόμματα, που μιλούν και κινητοποιούνται σε αντιφασιστική κατεύθυνση, δημοκρατικά κομμάτια της κοινωνίας οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας μέσα από αντιφασιστικές συνελεύσεις στη βάση των παρακάτω πεδίων δράσης: 

1. Αποδόμηση του φασιστικού λόγου ως «αντισυστημικού και αμόλυντου» με μαζικές καμπάνιες αντιπληροφόρησης (κείμενα, αφίσες, συνθήματα, συζητήσεις) σε γειτονιές, χώρους δουλειάς και σχολεία, εστιάζοντας τον αντίλογο μας στο μεταναστευτικό χωρίς στρογγυλέματα, στο ρατσισμό, σεξισμό και τον εθνικισμό. 
2. Σύνδεση της αντιφασιστικής δράσης με εργατικούς αγώνες και κινητοποιήσεις. Ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί να είναι απλά και μόνο υπόθεση του «χώρου». 
3. Προώθηση δικτύων αλληλεγγύης (ελεύθερα μαθήματα, κοινωνικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, ομάδες δράσεις ενάντια σε εξώσεις, διακοπή παροχών ρεύματος, νερού κτλ) όχι για να «μάθουμε να ζούμε με την κρίση», αλλά μέσα από συλλογικές διαδικασίες και δεσμούς αλληλεγγύης να παλέψουμε μαζί στο δρόμο, στη γειτονιά , το χώρο εργασίας, δημιουργώντας έτσι το πρόπλασμα της κοινωνίας που οραματιζόμαστε. 
4. Συγκρότηση ενός δικτύου άμεσης κινητοποίησης ενάντια σε πογκρόμ, φασιστοσυνάξεις και άνοιγμα γραφείων της χ.α. 

Με άλλα λόγια, ο αντιφασιστικός αγώνας θα πρέπει να είναι ενωτικός, μαζικός, πολύμορφος και επίμονος. Η επιτυχία ή η αποτυχία του έχει να κάνει με πολλά. Σίγουρα όμως σχετίζεται και με το πόσο πλούσιες ή φτωχές είναι οι συλλογικές μας σχέσεις και οι δομές που τις στηρίζουν. 

Ο δρόμος είναι μακρύς και ο καθένας μόνος του χαμένος. 

Τ.Χ.

Ανθολόγιο Αντιφασισμού -1

Η αρθρογραφία πάνω στις διάφορες πτυχές του φαινομένου του φασισμού και του ναζισμού προσφέρει πλέον καθημερινά πολύ ενδιαφέροντα κείμενα. Αποφασίσαμε λοιπόν για χρηστικούς λόγους και για να αποφύγουμε το spam, να επιλέγουμε κάθε μια-δυο ημέρες όσα πέφτουν στην αντίληψή μας και να τα αναρτούμε όλα μαζί με μια μικρή περιγραφή και ένα σύντομο χαρακτηριστικό απόσπασμα. Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, κάντε κλικ στον τίτλο.

1) Η τοπογραφία του τρόμου

Μια περιήγηση του Πιγκουίνου στο μουσείο για το Ναζισμό που έχει δημιουργηθεί στο Βερολίνο. Η επιλογή των φωτογραφιών και τα σχόλια που τις συνοδεύουν είναι εξαιρετικά.

"Στο μέσον της έκτασης [των κυβερνητικών κτιρίων των Ναζί στο Βερολίνο], οι Γερμανοί έχουν φτιάξει πολύ προσφάτως ένα λιτό μουσείο από μέταλλο και γυαλί, για να στεγάσουν το δύσκολο και ενοχικό θέμα του Ναζισμού. Μέσα από μία σειρά φωτογραφικών ντοκουμέντων και σύντομων κειμένων, επιστρέφουν σε μία από τις πλέον καταίσχυντες στιγμές της πανανθρώπινης ιστορίας: την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και την πραγμάτωση της φασιστικής ιδεολογίας."

2) Έπαιζε μπάσκετ ο Διγενής Ακρίτας;

Με αφορμή τις δηλώσεις του Παναγιώταρου για τον Σχορτσιανίτη, μια απολαυστική αποδόμηση της  χρυσαυγίτικης εκδοχής της ιδεολογίας του "καθαρού αίματος" και του ρατσισμού.

"Στη θέση τους μπορούμε να βάλουμε κάποιες 100% ελληνικής καταγωγής αλλά παραγνωρισμένες προσωπικότητες, όπως ο Ιμπραήμ Πασά Παργαλί, μεγάλος βεζύρης του σουλτάνου Σουλεϊμαν του Μεγαλοπρεπή (του οποίου ο πατέρας ήταν επίσης 75% Έλληνας αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας), ο Τουργκούτ Ρεΐς, διάσημος κουρσάρος της Μπαρμπαριάς και μπεϋλέρ-μπεης της Μεσογείου την ίδια εποχή, και ο στρατηγός του Ιμπραήμ και γνωστός ήρωας της κ. Ρέας Γαλανάκη, Μανόλης ή Γιάννης Παπαδάκης, πιο γνωστός ως Ισμαήλ Φερίκ Πασάς. Ατυχώς κάποιες μικρές επιμειξίες μας αποτρέπουν από το να προσθέσουμε στην ίδια λίστα το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα και τον ίδιο τον Ιμπραήμ, αλλά μπορούμε να τσοντάρουμε με τον Αθηναίο τύρρανο Ιππία (100% Έλλην) που στα γεράματα έκανε το σύμβουλο του Δαρείου πριν τη μάχη του Μαραθώνα, κι αν οι Αθηναίοι δεν είναι του γούστου των Χρυσαυγιτών βάζουμε ένα βασιλιά της αρχαίας Σπάρτης, το Δημάρατο, παραβλέποντας τη λεπτομέρεια ότι υπήρξε σύμβουλος του Ξέρξη. Στην ίδια ρότα, μπορούμε να επαινέσουμε την 100% ελληνικότητα του Εφιάλτη του Ευρυδήμου, όπως και πλήθους αγνώστων (μα γιατί άραγε;) κουκουλοφόρων συνεργατών των Ναζί στην κατοχή."

3) «Όχι» στη Χρυσή Αυγή και στον ρατσισμό λένε εννέα Μητροπολίτες

Μπορεί να μην είναι ακριβώς μέλη του αντιφασιστικού μετώπου, αλλά οι Μητροπολίτες -ανάμεσα στους οποίους και ο Άνθιμος!- με την παρέμβασή τους απονομιμοποιούν τη ΧΑ στα μάτια ενός κόσμου στον οποίο προς το παρόν τα επιχειρήματα και ο λόγος μας έχουν ελάχιστη διείσδυση.

"Ο ένας μετά τον άλλο οι Μητροπολίτες παίρνουν θέση κατά της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής δηλώνοντας ότι ο ρατσισμός, η βία και η ξενοφοβία που καλλιεργεί δεν ταιριάζουν με τη διδασκαλία του Χριστού."

4) Τι σας έφταιξε ο φασισμός;

Ο Νίκος Σαραντάκος μας θυμίζει μέσα από την αφήγηση του Ασημάκη Πανσέληνου ότι ακόμη και μεσούντος του πολέμου οι εγχώριοι φασίστες δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τους Ιταλούς -και όχι μόνο- ομολόγους τους.  

"Τον Δεκέμβριο του 1940, ενώ στα βουνά της Αλβανίας συνεχίζονταν οι μάχες, που είχαν πια πάρει νικηφόρα τροπή για τον ελληνικό στρατό, ο υποδιοικητής της Ασφάλειας Παξινός (αργότερα τον εκτέλεσαν οι Άγγλοι για άνθρωπο των Γερμανών) κάλεσε στην Ασφάλεια αρκετούς αρθρογράφους εφημερίδων και περιοδικών, τους περισσότερους αριστερούς, για να τους επιπλήξει επειδή στα άρθρα τους καλούσαν τον ελληνικό λαό να πολεμήσει το φασισμό -και όχι απλώς και γενικώς τους Ιταλούς."

5) Οι αναθυμιάσεις της υποκουλτούρας

Μια προσπάθεια κοινωνικής και πολιτισμικής χαρτογράφησης των ανθρώπων που συσπειρώνονται γύρω από τη Χρυσή Αυγή. Του Στέλιου Ελληνιάδη.

"Με την κρίση, ξαφνικά, όλα γίνονται πιο ρεαλιστικά. Όλη η συσσωρευμένη κοινωνική κυτταρίτιδα βγαίνει στο προσκήνιο. Όχι μόνο στις εκπομπές του Σταρ και του ΤελεΣίτι, αλλά και στο δρόμο, στα χωριά, τις γειτονιές, και στη Βουλή. Τα κοινωνικά ναυάγια εμφανίζονται πλέον όχι ως καρικατούρες, αλλά ως υπερπαραγωγή . Ένας στρατός ψυχικά και πνευματικά κουρελήδων στο προσκήνιο, διεκδικώντας μερίδιο από την εξουσία. Με μίσος για τη δημοκρατία, τις τέχνες και τα γράμματα. Οι αναθυμιάσεις της υποκουλτούρας."

Νέο ρεπορτάζ του BBC για τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, το ρατσισμό της ΕΛ.ΑΣ., τις διαδικασίες ασύλου | Left.gr

Νέο ρεπορτάζ του BBC για τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, το ρατσισμό της ΕΛ.ΑΣ., τις διαδικασίες ασύλου:


Ημερομηνία: 25/10/2012
Συγγραφέας: left.gr

Με νέο δημοσίευμα, το BBC επανέρχεται στο θέμα των βασανιστηρίων αντιφασιστών από αστυνομικούς μέσα στη ΓΑΔΑ, επικαλούμενο και τις σχετικές ιατροδικαστικές εκθέσεις. Επιπλέον, με βάση σχετικές εκθέσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ καθώς και ΜΚΟ και δικηγόρων που ασχολούνται με το ζήτημα, θίγει το θέμα της επιρροής της Χρυσής Αυγής στην ελληνική αστυνομία και της πιθανής συμμετοχής αστυνομικών σε επεισόδια ρατσιστικής βίας, καθώς και τις απαράδεκτες διαδικασίες στις οποίες πρέπει να υποβληθούν οι μετανάστες που ζητούν άσυλο.


Το ιστολόγιο lefteria-news μετέφρασε χθεσινό δημοσίευμα του ΒΒC, το οποίο υπογράφει ο Paul Mason, από την εκπομπή Newsnight  (είναι ο δημοσιογράφος που είχε πάρει την συνέντευξη από τον Ηλία Παναγιώταρο την οποία ο χρυσαυγίτης βουλευτής έκανε τις γνωστές δηλώσεις περί «εμφυλίου»).

Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για:

 τις ιατροδικαστικές εκθέσεις που αποδεικνύουν τα βασανιστήρια από τους αστυνομικούς σε συλληφθέντες αντιφασίστες

τις καταγγελίες εναντίον της Ελληνικής Αστυνομίας από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για πραγματική, φυσική συμμετοχή αστυνομικών σε ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες.

την προβληματική διαδικασία αίτησης για παροχή ασύλου, που ισοδυναμεί με «βασανισμό» των μεταναστών που προσπαθούν να υποβάλουν αίτηση για άσυλο.


Ολόκληρο το  δημοσίευμα του BBC με τίτλο «Κατηγορίες εναντίον της ελληνικής αστυνομίας για ρατσισμό και για τα δικαιώματα ασύλου»

«Το ρεπορτάζ του Newsnight για το ελληνικό ακροδεξιό κόμμα Χρυσή Αυγή έγινε πρωτοσέλιδο σε όλη την Ευρώπη την περασμένη εβδομάδα.


Σε αυτό, ο βουλευτής Ηλίας Παναγιώταρος ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα ήταν «σε εμφύλιο πόλεμο» και μάλιστα, όπως υποστήριξε, σε ένα νέο είδος εμφυλίου πολέμου, θέτοντας την άκρα δεξιά εναντίον των μεταναστών, των αναρχικών, κλπ.

Μέσα σε 24 ώρες ο κ. Παναγιώταρος είχε αποσύρει τον ισχυρισμό του ότι η Ελλάδα βρίσκεται "σε εμφύλιο πόλεμο", λέγοντας αντ' αυτού ότι "δεν υπάρχει εμφύλιος πόλεμος" και κατηγορώντας το Newsnight ότι "παράφρασε" τα λόγια του. Εμείς τα είχαμε απλώς μεταδώσει χωρίς επεξεργασία και στην αγγλική γλώσσα.

Τώρα, τρεις νέες εκθέσεις φωτίζουν την ουσία της ιστορίας μας, η οποία ήταν: τα καταγγελλόμενα βασανιστήρια από αστυνομικούς σε αντιφασίστες κρατουμένους, η επιρροή της Χρυσής Αυγής μέσα στην Ελληνική Αστυνομία και η πιθανή επίδραση (αυτής της επιρροής) στην επιχειρησιακή συμπεριφορά και τις προτεραιότητες της αστυνομίας στις περιοχές της Αττικής, γύρω από την Αθήνα».

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΓΑΔΑ

«Σήμερα, οι δικηγόροι των 15 διαδηλωτών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι έτυχαν κακομεταχείρισης και κακοποίησης, ενώ βρίσκονταν υπό κράτηση, έδειξαν στο Newsnight τις εκθέσεις των ιατροδικαστών για οκτώ από τους κρατούμενους.

Το πιο σοβαρό από τα έγγραφα των ιατροδικαστών επιβεβαιώνει «βαριά σωματική βλάβη που προκλήθηκε από αιχμηρό και αμβλύ αντικείμενο», κάτι που υποχρεώνει το θύμα να βρεθεί εκτός εργασίας για ένα μήνα.

Άλλος περιγράφει είδος τραυματισμού που ταιριάζει με αυτόν που προκαλείται από ένα taser, όπως ισχυρίστηκε το αρχικό ρεπορτάζ του Guardian.

Οι δεκαπέντε διαδηλωτές μας είπαν ότι σκοπεύουν να μηνύσουν την Αστυνομία των Αθηνών».

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΤΗΣ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ


Και συνεχίζει το ρεπορτάζ του BBC:

«Μια δεύτερη έκθεση που εξέδωσε χθες ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες περιέχει στοιχεία για ρατσιστικές επιθέσεις στην Ελλάδα, τα οποία, συνήθως, δεν συλλέγονται από την ελληνική κυβέρνηση.

Καταγράφει 87 ρατσιστικές επιθέσεις, 48 από τις οποίες έγιναν από μέλη μιας συγκεκριμένης δεξιάς πολιτικής ομάδας. Με άλλα λόγια, περισσότερες από τις μισές των εγγεγραμμένων ρατσιστικών επιθέσεων, μπορούν να αποδοθούν σε άτομα ντυμένα στρατιωτικά:


«Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα θύματα ή οι μάρτυρες των επιθέσεων δήλωσαν ότι αναγνώρισαν πρόσωπα που συνδέονται με το κόμμα της Χρυσής Αυγής μεταξύ των δραστών, είτε επειδή φορούσαν τα διακριτικά του κόμματος είτε επειδή τους είχαν δει να συμμετέχουν σε δημόσιες εκδηλώσεις που διοργανώνονται από το κόμμα στην περιοχή», σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.

Η έκθεση επισημαίνει συγκεκριμένα την ανησυχητική σύμπτωση τέτοιων περιστατικών με τον εικαζόμενο ρατσισμό της ελληνικής αστυνομίας:

"Υπάρχει μια διακριτή κατηγορία από 15 περιστατικά όπου είναι αλληλένδετες η αστυνομική με την ρατσιστική βία. Τα περιστατικά αυτά αφορούν αστυνομικούς σε υπηρεσία, οι οποίοι καταφεύγουν σε παράνομες πράξεις και βίαιες πρακτικές, κατά τη διεξαγωγή ελέγχων ρουτίνας. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, κρατήθηκαν και κακομεταχειρίστηκαν για μερικές ώρες, καθώς και περιπτώσεις κατά τις οποίες νομικά έγγραφα καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων"».


ΟΙ ΑΙΤΟΥΝΤΕΣ ΑΣΥΛΟ «ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ»


Και προσθέτει το ρεπορτάζ του BBC:

«Τέλος, μια έκθεση που εκδόθηκε την Παρασκευή από μια ένωση ΜΚΟ και δικηγόρων που ασχολούνται με τη νομική εκπροσώπηση των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα, αποτέλεσε νέο ράπισμα χτύπημα για το ελληνικό σύστημα παροχής ασύλου.

Παρότι η Ελλάδα εχει υπογράψει το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους να ζητήσουν άσυλο και τους εγγυάται ανθρώπινη μεταχείριση, είναι πρακτικά σχεδόν αδύνατο να το πράξει.

Σε αντίθεση με την Βρετανία, δεν υπάρχει ειδική υπηρεσία μετανάστευσης και το σύστημα αιτήσεων το διαχειρίζεται η αστυνομία.

Εκείνοι που προσπαθούν να ζητήσουν άσυλο πρέπει να σταθούν στην ουρά σε ένα απομακρυσμένο σταθμό [αστυνομικό τμήμα] κατά την διάρκεια της νύχτας κάθε Παρασκευή, μετά από την οποία  μόλις 20 «επιλέγονται» για να να υποβάλουν αίτηση.

Η έκθεση περιγράφει λεπτομερώς πολλές περιπτώσεις αυθαίρετης βίας, κακομεταχείρισης, κ.λπ. των ανθρώπων που στέκονται στην ουρά για άσυλο και καταλήγει: "Η πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου είναι σχεδόν αδύνατη στην Αττική".

Η έκθεση του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες αναφέρει:
"Οι αρμόδιες αρχές δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο για να διευκολύνουν τη σωματική και ψυχική εξάντληση των αιτούντων ασύλου, οι οποίοι υποβάλλονται σε απάνθρωπο και εξευτελιστικό μαρτύριο, προκειμένου να υποβάλλουν την αίτηση.

Αντ' αυτού, ακολουθούν συγκεκριμένες πρακτικές, όπως να διαλύουν τους συγκεντρωμένους στην ουρά, να τους προσβάλλουν και να τους διώχνουν, έτσι ώστε να τους αποθαρρύνουν από το να επιστρέφουν και να προσπαθούν να υποβάλουν αίτηση για άσυλο.

Αυτή η παράλογη πρακτική που έχει καθιερωθεί από τις Αρχές, δηλαδή ο περιορισμός της πρόσβασης στη διαδικασία ασύλου σε ένα μικρό μόνο αριθμό υποψηφίων και μόνο μία φορά την εβδομάδα, σε μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα πριν από την αυγή, αφήνει περιθώρια για την εμφάνιση περιστατικών αυθαιρεσίας, βίας και εκμετάλλευσης, απέναντι στις οποίες η αστυνομία παραμένει αδιάφορη σε αντίθεση με το ρόλο της και κατά παράβαση των υποχρεώσεών της".

Έτσι, σε διάστημα μόλις μιας εβδομάδας, η ελληνική αστυνομία κατηγορείται από ιατροδικαστές, ΜΚΟ και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για κακομεταχείριση αντιφασιστών διαδηλωτών υπό κράτηση, για «αδιαφορία» ως προς την κακομεταχείριση των αιτούντων άσυλο και για πραγματική, φυσική συμμετοχή αστυνομικών σε ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες.

Όταν πήρα συνέντευξη από τον εκπρόσωπο τύπου της ελληνικής αστυνομίας την περασμένη εβδομάδα, ο ίδιος φρόντισε να αρνηθεί όλες τις καταγγελίες για κακομεταχείριση και ρατσισμό.

Έχουμε ζητήσει μια συνέντευξη με τον Έλληνα υπουργό Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια, αλλά έχει μέχρι στιγμής αρνηθεί.


Paul Mason Economics editor, Newsnight»

Το δημοσίευμα του BBC: http://www.bbc.co.uk/news/world-20068145

Αναδημοσίευση από  lefteria-news

(σημείωση left.gr: έχουν γίνει μερικές αλλαγές στην αρχική μετάφραση από το lefteria-news, το οποίο έκανε την πολύ καλή δουλειά της μετάφρασης, για καλύτερη κατανόηση. Επίσης, έχουν προστεθεί μεσότιτλοι στις υποενότητες).

Φασισμός και Εκφασισμός, του Κυρίου Βερντού

Δύο κείμενα για τον φασισμό από τον  "Κύριο Βερντού", μέλος της συνέλευσης:

1) Τσακίστε τον φασισμό και την καπιταλιστική μήτρα που τον γεννά

2) Και εις τον εκφασισμόν, τον ζωονποιόν, τον εκ του Κράτους εκπορευόμενον

Περί 28ης

28η Οκτωβρίου. Μία ακόμη «εθνική» γιορτή.

Περπατώντας κανείς στον δρόμο αντικρίζει υπερήφανους Έλληνες να έχουν υψώσει την σημαία τους στο μπαλκόνι εν όψει της 28ης Οκτωβρίου. Η επέτειος αυτή ως γνωστόν σηματοδοτεί την κήρυξη του πολέμου από την φασιστική Ιταλία στην Ελλάδα του φασίστα δικτάτορα Μεταξά. Όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από μια ακόμη εθνική γιορτή. Τα δεδομένα όμως φέτος άλλαξαν. Την στιγμή που μιλάμε ένα νεοναζιστικό, αν και υποστηρίζει ότι είναι μεταξικό, κόμμα κατέχει το 7% των ψήφων του Κοινοβουλίου και την επίσημη υποστήριξη 400000 «Ελλήνων».  Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από αυτούς έχουν φροντίσει να στολίσουν το μπαλκόνι τους με την σημαία της πατρίδας τους. Όσο αυτή στέκει ψηλά η αξιοπρέπεια τους βρίσκεται στο πάτωμα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΧΑ και οι υποστηρικτές της φάσκουν και αντιφάσκουν. Σε αυτή την περίπτωση όμως η αντίθεση αυτή παραείναι μεγάλη για να περάσει απαρατήρητη. Πώς είναι δυνατόν οι λάτρεις του φασισμού, κατ’ ομολογία τους παρότι το τελευταίο διάστημα επιδίδονται σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού του ιδεολογικού τους παρελθόντος αρνούμενοι τόσο την φασιστική όσο και την ναζιστική φύση τους, να γιορτάζουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου; Πώς είναι δυνατόν άτομα που έχουν επανειλημμένα χρησιμοποιήσει ναζιστικά σύμβολα και που θαυμάζουν τα κατορθώματα των Γερμανών στρατιωτών να εξυμνούν τις προσπάθειες των Ελλήνων που αντιστάθηκαν στους κατακτητές; Δεν ξέρω κατά πόσο η λογική μπορεί να συνδράμει ώστε να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα. Από όσο ξέρω έχει εγκαταλείψει την πραγματικότητα εδώ και καιρό.

Παρ’ όλα αυτά μέρος της απάντησης μπορεί να δοθεί ανατρέχοντας για ακόμη μία φορά στο πως έχει διδαχθεί τα τελευταία χρόνια η ιστορία στην Ελλάδα.  Από νωρίς λοιπόν μαθαίνουμε ότι οι Έλληνες αυτός ο «τόσο σπουδαίος και γενναίος λαός» ( χωρίς καμία πρόθεση ειρωνείας προς τον λαό αυτό) αντιστάθηκαν μαζικά στον Γερμανό και Ιταλό κατακτητή. Προσπαθώ να θυμηθώ αν υπάρχουν ικανοποιητικά αρκετές αναφορές στην ναζιστική και φασιστική φύση των εισβολέων. Μετά λύπης διαπιστώνω ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά την εξαίρεση. Ελάχιστες είναι οι φορές που στις σχολικές γιορτές και στα σχολικά εγχειρίδια αναφέρονται τα παραπάνω, καθώς και το ότι αρκετοί  Έλληνες όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν αλλά συνεργάστηκαν κιόλας με τον κατακτητή. Σαφώς είναι ακόμη νωρίς για να διδαχθούν αντικειμενικά, αν και θεωρώ πως κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον, τα γεγονότα της Κατοχής και του Εμφυλίου αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει μια πιο σοβαρή προσέγγιση αυτών των γεγονότων καθώς και να προστεθούν στην διδακτέα ύλη. Οι συνθήκες  για παράδειγμα που οδήγησαν στην άνοδο του φασισμού δεν αποτελούν μέρος του βασικού κορμού αυτής. Για άλλη μια φορά το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αποτυγχάνει να εκπαιδεύσει τους μαθητές τους ούτως ώστε να αποκτήσουν τις στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις που θα τους επιτρέψουν να κατανοήσουν την πολιτική πραγματικότητα του σήμερα.

Είμαστε το μόνο κράτος που γιορτάζει την έναρξη και όχι την λήξη του πολέμου. Αυτό δεν είναι και τόσο κακό ( διότι πρόκειται για έναν απόλυτα δικαιολογημένο πόλεμο ενάντια στον φασισμό) αν και θα ήταν προτιμότερο να γιορτάζαμε την λήξη του. Τι ακριβώς γιορτάζουμε όμως αυτή την ημέρα; Είμαι σίγουρος πως στο μυαλό πολλών η μέρα αυτή έχει καταχωρηθεί σε λάθος κατηγορία. Σε αυτό συμβάλει όπως και πριν ο λάθος τρόπος με τον οποίο έχουν γίνει γνωστά έως τώρα τα γεγονότα. Αρκετοί θεωρούν ότι ο κακός σε αυτή την υπόθεση είναι ο Γερμανός επειδή ήταν Γερμανός και όχι επειδή ήταν ναζιστής. Αυτού του είδους η επικέντρωση στην εθνική και όχι στην ιδεολογική ιδιότητα ενός κατά κοινή αποδοχή κατακριτέου, και κατά την άποψη μου μισητού, ατόμου είναι ένας λάθος τρόπος προσέγγισης της πραγματικότητας. Για πολλούς «πατριώτες» μέχρι σήμερα ενυπάρχει στο μυαλό τους μονάχα η πρώτη ιδιότητα του κατακτητή. Την ελληνική εκδοχή άλλωστε της δεύτερης ιδιότητας την στήριξαν με την ψήφο τους. Με αυτό τον τρόπο το όποιο μίσος δεν διοχετεύεται εκεί που πρέπει , δηλαδή στον ναζισμό, αλλά στην εθνική υπηκοότητα πράγμα που οδηγεί σε μία ηλιθιωδώς απλοϊκή γενίκευση του στυλ « Όλοι οι Γερμανοί είναι ναζί». Η παράσταση φτάνει στο φινάλε της όταν αυτή η φράση εκστομίζεται από το γεμάτο μίσος στόμα των Ελλήνων ναζιστών. Ομολογώ ότι θα είχε πλάκα αν δεν ήταν τραγικό.

Στα χρόνια του Β’ΠΠ η ανθρωπότητα διδάχθηκε ένα μάθημα: πως ο φασισμός όχι απλά νικιέται αλλά τσακίζεται. Εξηνταεπτά χρόνια μετά ήρθε η ώρα να δώσουμε διαγώνισμα.

Του Νίκου Τσιραμπίδη, μαθητή Γ΄Λυκείου, μέλους της συνέλευσης.

"Όποιος ανέχεται το φασισμό, θα τον βρει σύντομα μπροστά του..."

Η Αντιφασιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα των κοινών διαπιστώσεων όλων μας - και σίγουρα πολύ περισσότερων από όσες/ους πήραμε την αρχική πρωτοβουλία για τη δημιουργία της συνέλευσης:

α) Μέσα σ’ ένα τοπίο κοινωνικής εξαθλίωσης και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, καλλιεργείται ως διέξοδος ο ζόφος του φασισμού.

β) Το λαϊκιστικό φασιστικό «κίνημα» λειτουργεί ως το αντίπαλο δέος επιδιώκοντας την εξουδετέρωση του κοινωνικού κινήματος.

γ) Η ανάπτυξη των νεοναζί βασίζεται στη στοχοποίηση κοινωνικών υποσυνόλων που πλήττονται εξίσου ή και πιο σκληρά από την κρίση, αλλά χρησιμοποιούνται ως εύκολοι στόχοι και αποδιοπομπαίοι τράγοι (μετανάστες, ομοφυλόφιλοι/λ.ο.α.τ. κ.α.).

δ) Ο φασισμός επιτίθεται μεν πιο συχνά σε αυτές τις ομάδες, αλλά επεκτείνει τη δράση του όλο και πιο αποφασιστικά κατά των κοινωνικών αγωνιστών, κατά του συνδικαλισμού, της ευρύτερης  Αριστεράς και του Αντιεξουσιαστικού χώρου.

ε) Πρέπει ΤΩΡΑ μαζικά και ενωτικά να τους ανακόψουμε πριν να είναι αργά.

Πρακτικά, βέβαια, ο φασισμός επωάζεται και αποτυπώνεται στις επιλογές του συστήματος. Από τις «υγειονομικές βόμβες» του Λοβέρδου μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χρυσοχοΐδη και από τα καθημερινά πογκρόμ του Δένδια μέχρι την επιβολή του διακριτικού αστεριού στα νήπια του Σαμαρά. Και πάντα στο πλαίσιο της κεντρικής επιλογής ΕΕ – ελληνικών κυβερνήσεων για τη μετατροπή της χώρας σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης με φράχτες στα ανατολικά και «στρόφιγγες ροής» μεταναστών στα δυτικά της σύνορα. Και, βέβαια, τον φασιστικής διολίσθησης αυταρχισμό του κράτους από τη βίαιη αντιμετώπιση των διαδηλώσεων στους δρόμους μέχρι τα βασανιστήρια συλληφθέντων στα αστυνομικά μέγαρα.

Ταυτόχρονα το ίδιο το σύστημα έχει αναλάβει εργολαβικά την καθημερινή διαφήμιση των φασιστικών ιδεών. Ο εκκωφαντικός μονόλογος όλων των φερέφωνων των αφεντικών επιδιώκει να απενοχοποιήσει τα κατώτερα ένστικτα μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Οι υπόλοιποι δεν πρέπει να παρακολουθούμε αμήχανα ή -ακόμη χειρότερα- να υιοθετούμε σταδιακά τα επιχειρήματά τους. Αν δε σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων ο φασιστικός λόγος μπορεί να γίνει ηγεμονικός στην ελληνική κοινωνία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο πράξης και συνθηκών ζωής στο άμεσο μέλλον.

Ο εκκωφαντικός μονόλογος πρέπει να σπάσει. Πρέπει να περιφρουρήσουμε την ηγεμονία σε όσους χώρους την έχουμε, να την αναπτύξουμε εκεί όπου διακυβεύεται και να αρχίσουμε να την ανακτούμε εκεί όπου τη χάσαμε. Να κινητοποιηθούν όσες/οι συναισθάνονται το ζόφο, αλλά βρίσκονται σε αφασία και αδράνεια.

Οι οπαδοί του φασισμού έχουν αποδεχθεί ότι μέσα στην κρίση το μόνο σύνθημα είναι «ο θάνατός σου η ζωή μου». Συμπαρατάσσονται με αυτό που παρουσιάζεται ως προσωποποίηση της δύναμης, αδιαφορώντας ολοφάνερα για το δίκαιο ή το λογικό. Από την άλλη μεριά, όσοι παραμένουν αδρανείς ελπίζοντας να περάσει η μπόρα χωρίς να βραχούν οι ίδιοι, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι όταν ο οχετός γίνεται πλημμύρα, κανείς και καμία δεν γλυτώνει...

Όταν οι ίδιοι οι «αγωνιστές με τις μαύρες μπλούζες» αυτοπροσδιορίζονται ως τάγματα εφόδου, είναι προφανές ότι μια σειρά από τακτικές ανάγονται πια στο παρελθόν. Τι θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερο αποτροπιασμό από την υιοθέτηση μιας τροποποιημένης εκδοχής του ύμνου των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και την αναφορά σε ξιφολόγχες που ακονίζονται στο πεζοδρόμιο;

Αν και παραμένει αναγκαίο, δεν αρκεί πια να τους «αποκαλύπτουμε» ως τραμπούκους του υποκόσμου, πρώην(;) κυπατζήδες και λούμπεν κατακάθια που ηδονίζονται με τη βία και καθοδηγούνται από το ένστικτο του θανάτου.

Δεν αρκεί σε τίποτα η απλή επίκληση της δημοκρατικής νομιμότητας όταν είναι η ίδια η «δημοκρατική νομιμότητα» των αφεντικών που τους επιστράτευσε όταν απειλήθηκε η κυβερνησιμότητα. Όταν το ίδιο το σύστημα επέτρεψε τη δημιουργία αυτονομημένων θυλάκων  (πέρα και πάνω και από αυτή την αστική νομιμότητα) στους κρατικούς μηχανισμούς και ιδίως στα σώματα ασφαλείας. Όταν η «νομιμότητα» της τάξης και ασφάλειας παρέχει ιδεολογική κάλυψη στο φασισμό μέσω της θεωρίας «των δύο άκρων». Πραγματικά “εκτός νόμου” μπορούν να τεθούν οι φασίστες, μόνο όταν -και στο βαθμό που- θα έχουν ηττηθεί από το αντιφασιστικό κίνημα.

Βασικό μας ακροατήριο είναι αυτοί που δηλώνουν αντίθετοι στα φασιστικά ιδεολογήματα και ακόμη περισσότερο τις πρακτικές τους, αλλά αισθάνονται πελαγωμένοι και αδύναμοι. Τους λέμε ότι η δύναμή μας βρίσκεται στην ενότητά μας.

Το αντιφασιστικό μέτωπο δεν μπορεί να είναι ένα άθροισμα υπογραφών φορέων, παρατάξεων και οργανώσεων. Πρέπει να οικοδομηθεί από τη βάση, μέσα στην κοινωνία, να αρθρώσει το λόγο που αντιστοιχεί στις περιστάσεις, να δημιουργήσει μια κοινωνική δυναμική που θα φράξει το δρόμο στον ολοκληρωτισμό, να διαμορφώσει σχέσεις, πρακτικές και δομές που να δίνουν λύσεις. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι η πολιτική και μόνον καταδίκη και η αφηρημένη συνθηματολογία περί αντιφασισμού, αντίστασης και αλληλεγγύης δεν έχουν καμία προοπτική από μόνα τους.

Όταν το αόρατο χέρι της αγοράς υψώνεται σε ναζιστικό χαιρετισμό...

Για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση πρέπει πρώτα να την κατανοήσουμε. Πού βασίστηκε ο λαϊκιστικός ολοκληρωτισμός των ημερών μας, πώς κατασκευάστηκε, ποιους εξυπηρετεί;

Ο Μπρεχτ είχε πει ότι "ο φασισμός πέθανε αλλά η σκύλα που τον γέννησε οργάζει ξανά". Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι αυτό που άρχισε σαν επιθέσεις ενάντια στα πιο καταπιεσμένα τμήματα των εργαζομένων σύντομα θα στραφεί ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία. Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η κυρίαρχη τάξη σκόπιμα υποδαύλισε την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, χρησιμοποιώντας τους μετανάστες σαν αποδιοπομπαίους τράγους, για να αποσπάσει την προσοχή από την οικονομική και κοινωνική κρίση. Αυτό όμως δεν εξηγεί το γεγονός ότι η ΧΑ μπόρεσε μέσα σε έναν χρόνο να φτάσει από λιγότερο του 0,3 % των ψήφων στο 7%, ενώ πλέον στις δημοσκοπήσεις παρουσιάζεται ως τρίτο κόμμα με διψήφιο ποσοστό και ένας στους 5 ψηφοφόρους «θεωρεί θετική την αντιπολίτευση που ασκεί».

Αυτή η υποδαύλιση σε συνδυασμό με τη φτωχοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας και την ανυπαρξία ή αδυναμία πραγματικών λύσεων και απαντήσεων από άλλες κατευθύνσεις, οδήγησαν στην αύξηση του ενδιαφέροντος για τις ψεύτικες λύσεις του φασισμού.

«Ωραία όλα αυτά, εμείς τι κάνουμε;»

α) Ιδεολογική αντιπαράθεση

Στο βαθμό που η ανάπτυξη του νέου ολοκληρωτισμού πατάει πάνω στο μεταναστευτικό πρέπει οπωσδήποτε να διαδοθεί ο αντίλογος στην προπαγάνδα τους:

Μας λένε ότι «είμαστε 1.200.000 άνεργοι και δύο εκατομμύρια φτωχοί, πώς θα χωρέσουμε και ένα (ή δύο, ή τρία...) εκατομμύρια μετανάστες;» Πέραν της τερατολογίας των αριθμών, αυτή η αντίληψη αντιμετωπίζει ντόπιους και μετανάστες ως καταναλωτές και όχι ως ζωντανή εργασία που παράγει πολύ περισσότερο πλούτο από ό,τι καταναλώνει. Αλλά στα σοβαρά, υπάρχει κανείς που υποστηρίζει ότι οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές από τους άνεργους καθηγητές, νοσηλευτές και γιατρούς; Ότι ντόπιοι και ξένοι εργάτες έχουν να παλέψουν ο ένας εναντίον του άλλου για το ποιος θα κατακτήσει τις δουλειές του ποδαριού, των 300 ευρώ χωρίς ασφάλιση ή των φαναριών; Ποιος μπορεί οραματίζεται κάτι τέτοιο εκτός από τους εργοδότες και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους; Και στο κάτω – κάτω γιατί δεν τους επιτρέπουμε να συνεχίσουν το ταξίδι τους (όπως η συντριπτική πλειοψηφία των νέων μεταναστών επιθυμεί), στερώντας από τους κυνηγημένους το όνειρο, μετατρέποντας την κοινωνία μας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και υποβιβάζοντας τους εαυτούς μας σε «μπόγιες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Μας λένε ότι υπάρχουν άνθρωποι που περισσεύουν. Αλλά εντέλει, πόσοι ασθενείς χωράνε στα διαλυμένα νοσοκομεία, πόσα παιδιά χωράνε στα συμπτυγμένα σχολεία, πόσοι συνταξιούχοι χωράνε στα υπερχρεωμένα ασφαλιστικά ταμεία; Ποιος θα αποφασίσει και με τι κριτήρια, ποιοι περισσεύουν κάθε φορά; Αν χάσουμε τη δουλειά μας μπορούμε να αγωνιστούμε να την ξανακερδίσουμε. Αν μας κόψουν το ρεύμα μπορούμε με την αλληλεγγύη της γειτονιάς μας να το ξανασυνδέσουμε. Αλλά, αν χάσουμε την ανθρωπιά μας θα καταλήξουμε όλοι στην κόλαση του κοινωνικού κανιβαλισμού.                                                            

Μιλάνε για παραεμπόριο και εγκληματικότητα. Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι όσο συνεχίζεται η εγκληματική επίθεση του κεφαλαίου θα επιδεινώνεται η εγκληματικότητα, ασχέτως του πόσοι μετανάστες θα υπάρχουν στη χώρα; Οι γειτονικές βαλκανικές χώρες, μετά την καπιταλιστική επιδρομή της τελευταίας εικοσαετίας έχουν μεγαλύτερους δείκτες εγκληματικότητας από την Ελλάδα, χωρίς να έχουν μετανάστες ούτε για δείγμα... Η δε εγκληματικότητα των Ελλήνων αυξάνεται πιο γρήγορα απ' ότι των μεταναστών. Και πάντως η εγκληματικότητα των τελευταίων είναι ευθέως ανάλογη με το ποσοστό τους στο συνολικό πληθυσμό. (Η υπερεκπροσώπηση των μεταναστών στις φυλακές οφείλεται κυρίως στο ρατσιστικό τρόπο «εξιχνίασης» των αδικημάτων από τους διωκτικούς μηχανισμούς και της επιβολής των ποινών από τα δικαστήρια).       

 Όσο για το παραεμπόριο, πέρα από το αυταπόδεικτο ότι τα μαγαζιά κλείνουν επειδή ο κόσμος δεν έχει χρήματα, αυτή η τερατολογία του ετήσιου τζίρου των 25 δισ. ευρώ του παραεμπορίου αρκεί από μόνη της για να καταδείξει τη γελοιότητα του επιχειρήματος: αν διαιρέσουμε αυτό το ποσό με τον πληθυσμό της χώρας, προκύπτει ότι μια τετραμελής οικογένεια ξοδεύει πάνω από 8.000 ευρώ σε μετανάστες μικροπωλητές.. Αφήνοντας κατά μέρος, όμως, τις τερατολογίες το πραγματικό ποσοστό του παραεμπορίου στο συνολικό τζίρο δεν ξεπερνά το 5%. Άλλης τάξης μέγεθος είναι το λαθρεμπόριο και η εισφοροδιαφυγή, όπου εμπλέκονται κυρίως ντόπιοι «υπεράνω υποψίας». Ντόπιοι όμως εμπλέκονται και στο «σοβαρό» παραεμπόριο, όπως κάτι Ελληναράδες μικροπωλητές, που αφού απέκτησαν την άδεια με τους «γνωστούς» τρόπους, εκθειάζουν τώρα τη δράση της Χρυσής Αυγής ως περιφρουρητή των προνομίων τους                          

Μας λένε ότι η Χρυσή Αυγή είναι αντισυστημικό κόμμα. Ναι, όσο αντισυστημικοί είναι οι αστυνομικοί που την ψήφισαν. Σε ποιο πεδίο διαφοροποιήθηκε από τις κυρίαρχες επιλογές του συστήματος; Στους εξοπλισμούς, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στις απολύσεις στο δημόσιο, στη μη φορολόγηση των εφοπλιστών, στη βίαιη καταστολή των εργατικών αγώνων ή μήπως στη φαραωνική σπατάλη των Ολυμπιακών Αγώνων παλαιότερα; Σε όλα έκανε την πάπια –όταν δε συντάχθηκε καθαρά στο πλευρό της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αλλά και στο επίπεδο της πρακτικής πέρα από τους αδύναμους κοινωνικά μετανάστες, άκουσε ποτέ κανείς να ενοχλεί –έστω λεκτικά- κάποιο από τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται με άθλιο τρόπο τους –έστω Έλληνες- εργαζομένους τους; Ακόμα και η συγκρότηση δουλεμπορικών εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων χωρίς δικαιώματα τα αφεντικά εξυπηρετεί. Η ΧΑ -για να το πούμε θεωρητικότερα- είναι συμπληρωματικό στοιχείο του συστήματος. Ακριβώς επειδή αρνείται την πάλη των τάξεων (στη θέση της τοποθετεί την «πάλη των εθνών») είναι υπέρ της διαιώνισης του καπιταλιστικού συστήματος (προφανώς με εντονότερο και δραστικότερο το ρόλο του κράτους στην καταστολή και τον ιδεολογικού ελέγχου της κοινωνίας). 

β) Έμπρακτη κοινωνική αλληλεγγύη

Σε ένα άλλο πεδίο δράσης, πρέπει να προωθηθούν άμεσα τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, τα οποία θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να δημιουργηθούν, ασχέτως της ανάπτυξης του λαϊκιστικού ολοκληρωτισμού. Κοινωνικά ιατρεία, κουζίνες αλληλεγγύης, ομάδες δράσης ενάντια σε διακοπές ρεύματος και εξώσεις οφειλετών σε τράπεζες πρέπει να στηθούν σε κάθε γειτονιά της πόλης μας. Πάντα όμως με σαφή πολιτική στόχευση: καλούμε ανθρώπους όχι για να ευεργετηθούν, αλλά για να παλέψουμε μαζί στο δρόμο, τη γειτονιά, το χώρο εργασίας. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν οι υφιστάμενες και μελλοντικές δομές στο κέντρο, τα δυτικά και τα ανατολικά.

Ο στόχος αυτών των εγχειρημάτων θα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη κινηματική αποτελεσματικότητα και η μεγαλύτερη κοινωνική ορατότητα. Αυτό αναφέρεται  στη συνέπεια και συνέχεια αυτών των δράσεων –και την προϋποθέτει. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός «πόλου αλληλεγγύης», ικανού να αποτελέσει αντίπαλο δέος στον κίνδυνο της «νεοφεουδαλικής καθίζησης» των αποκλεισμένων, που οδηγεί είτε στη φαταλιστική παθητικότητα, είτε σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, είτε στη λογική της συμμορίας, είτε στο μεσσιανισμό του ολοκληρωτισμού. Και αυτός ο πόλος θέλουμε να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική ορατότητα, έτσι ώστε να μπορεί να είναι πειστική η πρόταση ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Πρόκειται για ένα εγχείρημα διαρκούς σύζευξης της αυτοοργάνωσης των αποκλεισμένων με την μεγαλύτερη δυνατή εμπλοκή των –περισσότερο ή λιγότερο- ενταγμένων τμημάτων του κόσμου της εργασίας. Και αυτό όχι μόνο γιατί όλοι/ες μας κινδυνεύουμε να περάσουμε το κατώφλι της εξαθλίωσης. (Και εδώ η χρήση των μεταναστών ως «πειραματόζωων» για πολιτικές που στη συνέχεια γενικεύτηκαν στην κοινωνία, αλλά και η αντίστοιχη πειραματική χρήση της ελληνικής κοινωνίας ως προπλάσματος για γενικευμένες ευρωπαϊκές πολιτικές, είναι αρκούντως πειστικό επιχείρημα). Αλλά και για δύο ακόμη –το ίδιο σημαντικούς- λόγους: Επειδή, χωρίς την καθολικότητα της ισχύος τους, τα δικαιώματα μετατρέπονται σε «προνόμια», που έχουν τόσο μεγαλύτερη αξία όσο λιγότεροι τα κατέχουν. Και επειδή φαίνεται ότι αυτή είναι η μοναδική απάντηση στα σύνορα/ φράκτες του κοινωνικού κατακερματισμού, που προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι κυρίαρχοι και προωθούν έμπρακτα οι φασίστες (τα στρατόπεδα συγκέντρωσης συνιστούν έτσι και την πιο φρικαλέα και απτή όψη αυτής της πολιτικής). Και ο μόνος –ή, έστω, ο προσφορότερος- χώρος που μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτή η συνάντηση, είναι το πεδίο της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Για να το επαναλάβουμε ρητά: η κατάδειξη των υπευθύνων για τους αποκλεισμούς (δομών, θεσμών, συστημάτων) και η πάλη εναντίον τους, η εμμονή στη συλλογικότητα και την  αυτοργάνωση των ίδιων των υποκειμένων, αλλά και η σύζευξη με τον αγώνα για τη διεκδίκηση των κοινωνικών δικαιωμάτων με καθολική ισχύ αποτελούν για μας το συμπαγές περιεχόμενο της έννοιας της αλληλεγγύης. Ή για να το πούμε αλλιώς, να κάνουμε ό,τι κάνουμε επειδή θεωρούμε ότι «όλα –πρέπει να- ανήκουν σε όλους».

γ) Αντιμετώπιση του φασισμού στο δρόμο και την καθημερινότητα

Είναι επιτακτικό να ανακτήσουμε τους δημόσιους χώρους, τις δυτικές συνοικίες, τα σχολεία, τα γήπεδα, το διαδίκτυο.

Να δημιουργηθεί ένα δίκτυο άμεσης – ανακλαστικής απάντησης, όπου και όποτε χρειαστεί (πογκρόμ, φασιστοσυνάξεις κτλ.)

Να οργανώσουμε την κοινωνική μας αυτοάμυνα.

Να επιδιώκουμε διαρκώς εξωστρεφείς και κατά το δυνατόν μαζικές δράσεις (από όλη τη γκάμα των δράσεων του κινήματος)

Άμεσα και με βάση τις σημερινές οργανωτικές μας δυνατότητες προτείνεται η δημιουργία σχετικών ομάδων εργασίας/δράσης για:

- παρεμβάσεις σε σχολεία (συνθήματα+αυτοκόλλητα σε σχολεία, συνεργασία με εκπαιδευτικούς)

- ομαδικά γραψίματα συνθημάτων σε γειτονιές με μοίρασμα προκηρύξεων

- ηλεκτρονικό παρατηρητήριο παρέμβασης

Ειδικά η ανάκτηση πραγματικών και όχι εικονικών-διαδικτυακών χώρων, προϋποθέτει την ύπαρξη τοπικοποιημένων αντιφασιστικών ομάδων που πρέπει να συγκροτηθούν όπου είναι εφικτό. Η υποστήριξή τους από την υπόλοιπη πόλη είναι αυτονόητη, αλλά η τοπικοποίηση είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Πρέπει να επιδιώξουμε τη συνεργασία με άλλες συνελεύσεις και κινήσεις με αντίστοιχο περιεχόμενο, καθώς και τη συσχέτισή μας με τους εξελισσόμενους αγώνες (ΒΙΟΜΕΤ, ΠΕΚΟΠ), τα δίκτυα παραγωγών, τις κινήσεις ενάντια στα χρυσωρυχεία, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση κοινών αγαθών, για τη διαχείριση των απορριμμάτων, τους αγώνες στην υγεία κλπ.

Σε δεύτερο χρόνο θα πρέπει να γίνει μια οργανωμένη διεθνής απεύθυνση στα υπάρχοντα δίκτυα π.χ. δίκτυο No Border, δίκτυο M31, στο χώρο της κριτικής θεωρίας, στο χώρο της καλλιτεχνικής έκφρασης, σε ευρωπαϊκές κινήσεις ενάντια στο χρέος κλπ.

Μην ξεχνάμε ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι και ατομική ευθύνη, σε συζητήσεις, επεισόδια της καθημερινότητας και βέβαια το διαδίκτυο.

Μην ξεχνάμε ότι «πρέπει ΤΩΡΑ μαζικά και ενωτικά να τους ανακόψουμε πριν να είναι αργά». Αποφεύγουμε κάθε διασπαστική κίνηση. Στηρίζουμε κάθε κινητοποίηση. Όταν το κρίνουμε σκόπιμο, ασκούμε κριτική με στόχο τη συνάντηση, όχι την πολεμική...

Ενεργοποιούμαστε άμεσα και όσο περισσότερο μπορούμε!

Στον κοινωνικό πόλεμο δεν υπάρχουν θεατές - ειδικά όταν πρόκειται για έργα τρόμου και αθλιότητας... Η υπεράσπιση της ζωής είναι η μόνη απάντηση ενάντια σε ένα σύστημα που έχει ταυτίσει την ευαισθησία με την αδυναμία!

Μηνύματα αλληλεγγύης από την Ιταλία

"Την Παρασκευή σε όλη την Ιταλία είχαμε φοιτητικές διαδηλώσεις που της διοργάνωνε το stud-aut.Στη Μπολόνια τα μέλη του  Collettivo Autonomo Studentesco κατέβασαν την ελληνική σημαία στο ελληνικό προξενείο και έγραψαν "είμαστε όλοι/ες αντιφά".Το βράδυ του Σαββάτου στο κοινωνικό κέντρο Laboratorio CrasH είχε φεστιβάλ Σκα με τους Buzzcocks.

Στη μέση της συναυλίας βγάλαμε ένα πανό και ενημερώσαμε για τους αντιφασίστες συλληφθέντες το κοινό. Την ίδια ώρα στο Τορίνο στο κοινωνικό κέντρο CSOA ASKATASUNA είχε το φεστιβάλ antifa-boxe με τη συμμετοχή όλων των κοινωνικών γυμναστηρίων της χώρας. Οι "νικητές" έβγαλαν και αυτοί ένα πανό αλληλεγγύης στους συλληφθέντες.

Ξέρουμε ότι είναι μικρές πρωτοβουλίες...πάντα είναι μικρές και "λίγες"...αλλά είναι και αυτές ένα μικρό βήμα για να σπάσουμε τα σύνορα των κοινωνικών αγώνων μας!

Αλληλεγγύη

info-aut / stud-aut"

Το κείμενο από εδώ, όπου θα βρείτε φώτο και βίντεο.

Αντιφασιστική παρέμβαση στην Ηλιούπολη, Σάββατο 20/10

Η Αντιφασιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης καλεί το Σάββατο 20 Οκτωβρίου τους αντιφασίστες/τριες της Θεσσαλονίκης σε αντιφασιστική παρέμβαση στην Ηλιούπολη. Έχει ιδιαίτερη σημασία η όσο το δυνατόν μαζικότερη παρουσία μας στην περιοχή με κείμενο, ντουντούκα, συνθήματα, αφισοκόλληση, τρικάκια, αυτοκόλλητα. Το ραντεβού είναι στις 11.00 το πρωί στην πλατεία Ελευθερίας. Πρόσβαση με το λεωφορείο 34 από τις στάσεις Αντιγονιδών και Κολόμβου (με κατεύθυνση τα δυτικά). Κατεβαίνετε στη στάση Πάρκο.

Τα λινκ για την εκδήλωση στο facebook και στο kinimatorama:

https://www.facebook.com/events/289398604493082/

http://www.kinimatorama.net/node/25421

Το κείμενο της παρέμβασης:

Kάτι πήρε το αυτί μου για φασισμό…

Καθώς εντείνεται η οικονομική κρίση, γίνεται όλο και πιο αντιληπτή η κοινωνική αντιπαράθεση που είχε κρυφτεί πίσω από το όραμα της Ευρωπαϊκής Ελλάδας και των Ολυμπιακών αγώνων.  

                                                                                                                 

Πλέον ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την κρατική πολιτική που εφαρμόζει τακτικές του στιλ ‘’ο θάνατός σου, η ζωή μου’’ . Ήδη μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση στη ‘’δημόσια και δωρεάν’’ υγεία. Χρόνιοι ασθενείς, όπως οι καρκινοπαθείς, αναγκάζονται να πληρώνουν την ακριβή φαρμακευτική τους αγωγή, γιατί το κράτος διακηρύττει ότι τα χρήματα δεν φτάνουν για όλους. Στον τομέα της εκπαίδευσης, η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε με ελλείψεις βιβλίων και δασκάλων/καθηγητών, ενώ οι θέσεις στους παιδικούς σταθμούς δεν φτάνουν πάλι για όλες τις οικογένειες. Σε λίγο θα μας κόψουν και το επίδομα ανεργίας υποστηρίζοντας ότι τα χρήματα δεν φτάνουν και για ανέργους και για εργαζόμενους (εργαζόμενους βέβαια των 500 και 600€).

Αυτή την εγκληματική πολιτική του κράτους έρχεται να συμπληρώσει, να ενισχύσει και να εγκαθιδρύσει η Χρυσή Αυγή και κάθε είδους φασιστική συμμορία. Ακούμε τη Χρυσή Αυγή να μας μιλάει συνεχώς για τους "κακούς" μετανάστες που παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων, ούτε λόγος όμως για τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών. Τα βάζουν ακόμα και με τα παιδιά των μεταναστών που "κλέβουν" τάχα τις θέσεις των Ελληνόπουλων στους παιδικούς σταθμούς, χωρίς φυσικά να παίρνουν θέση και λόγο για το σύστημα της εκπαίδευσης και την κρίση του.  Ξαφνικά, η σωματική επίδειξη και η βία έρχεται ως αντικαταστάτης του διαλόγου και της δημοκρατίας.

Μπορεί τώρα να τα βάζουν με μετανάστες, κοινωνικά αποκλεισμένους και γενικά με αδύναμους, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους άλλους και μετά για όλους. Θα έρθει και η σειρά των ανέργων και κάθε αγωνιζόμενου τμήματος της κοινωνίας που σκέφτεται και αντιδρά. Και αυτό γιατί εγγυητές αυτού του σάπιου συστήματος είναι και αυτοί, όπως και η κυβέρνηση.

Απέναντι σε αυτόν τον κοινωνικό κανιβαλισμό που θέλουν να μας επιβάλλουν, δεν θα μείνουμε θεατές. Θα οργανωθούμε απέναντι στον φασισμό μαζί με ντόπιους και μετανάστες, εργαζόμενους και εργαζόμενες, ανέργους, φοιτητές και μαθητές. Δεν θα χάσουμε την ανθρωπιά μας, θα αντισταθούμε δημιουργώντας γειτονιές αλληλεγγύης και στον δρόμο της αυτοοργάνωσης.

Σε αυτό το έργο δεν θα παραμείνουμε θεατές. Θα μας βρουν μπροστά τους.                                  

      Δεν χωράνε πουθενά.

Αντιφασιστική συνέλευση αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης                                               

Επόμενη συνέλευση: Δευτέρα 22/10 στις 19:00  

   Πολυτεχνείο