«Φοβούνται τα τραγούδια μας μη τους τσακίσουν»
Για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
«Ο Παύλος ζει!» φωνάζαμε στις αντιφασιστικές πορείες έναν
χρόνο πριν. Τότε που όλοι και όλες εμείς βρεθήκαμε στους δρόμους ενάντια στους φονιάδες
του και τη βάρβαρη ιδεολογία του φασισμού. Ο
Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 στο Κερατσίνι από τάγμα
εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης χ.α. γιατί εκφραζόταν μέσα από τη μουσική
και τη δράση του κατά του φασισμού που διασκορπίζει το μίσος και λατρεύει το
θάνατο. Τα ίδια χέρια δολοφόνησαν τον μετανάστη εργάτη Σεχζάτ Λουκμάν. Αυτοί
επιτέθηκαν σε μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Πέραμα τραυματίζοντάς τα.
Μια φασιστική οργάνωση που τόσο καιρό τώρα στέκεται ενάντια σε κάθε εργατική
απεργία και αγώνα και τάσσεται υπέρ του κεφαλαίου και των αφεντικών. Η
βαρβαρότητα της δεν έχει όρια, καθώς τα μέλη της, παρά τις συλλήψεις και τις
προφυλακίσεις βουλευτών και στελεχών της, συνεχίζουν τις επιθέσεις εναντίον των
μεταναστών/-στριων, ελεύθερων κοινωνικών χώρων και ομοφυλόφιλων. Δική μας υπόθεση είναι να μην τους αφήσουμε
χώρο στις γειτονιές και στις ζωές μας.
Δική μας υπόθεση είναι
επίσης να ξεμπροστιάσουμε το «αντιφασιστικό» προσωπείο του κράτους. Η ίδια κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη
για τον αποκλεισμό πολλών ανθρώπων από την περίθαλψη οδηγώντας τους στο θάνατο,
που είναι υπεύθυνη για τη φτώχεια και την ανεργία, την εξαθλίωση και τις
αυτοκτονίες, προσπαθεί απεγνωσμένα μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα να
διαχωρίσει τη θέση της από τη φασιστική οργάνωση της χ.α. Δεν μας ξεγελούν. Η
παρουσία στην κυβέρνηση υμνητών της χούντας και αρνητών του ολοκαυτώματος, η
φιλική κουβεντούλα μεταξύ κασιδιάρη και του πρώην γραμματέα της κυβέρνησης και
συμβούλου του σαμαρά μπαλτάκου, οι νόμοι και κυρίως οι πρακτικές που
ακολουθούν, αποδεικνύουν περίτρανα ότι είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν ξεχνάμε
ότι είναι αυτοί οι ίδιοι που υιοθετούν την πολιτική ατζέντα της χ.α.
Δημιουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών φυλακίζοντας ανθρώπους που το
μόνο «έγκλημα» τους είναι ότι διέσχισαν τα σύνορα χωρίς χαρτιά. Ποιον/α μπορεί
να πείσει ότι μάχεται κατά του φασισμού μια κυβέρνηση που επιφυλάσσει «θερμή»
υποδοχή σε ντόπιους και μετανάστες με ναυάγια, δολοφονίες και σφαίρες; Οι
συλλήψεις μελών και βουλευτών της χ.α, αν και αναγκαίες, ούτε μας πείθουν ούτε
μας καθησυχάζουν. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο
αντιφασισμός είναι υπόθεση που ανήκει
στον ίδιο το λαό και στην εργατική τάξη.
Ξέρουμε επίσης πολύ καλά, ότι αυτοί που στηρίζουν τα
δολοφονικά χέρια της χ.α, είτε με την πολιτική που εφαρμόζουν είτε με την ψήφο
τους, γίνονται οι ίδιοι συναυτουργοί της φασιστικής βαρβαρότητας. Γνωρίζουν τι
κάνουν. Η εποχή της «αθωότητας» έχει παρέλθει προ πολλού. Είναι καιρός να διαλέξουμε αν θα δώσουμε κι άλλο χώρο στους φασίστες ή αν
θα αγωνιστούμε και θα παραμείνουμε άνθρωποι.
Η ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα μας ξαναφέρνει
μπροστά σε αυτήν την απόφαση. Δεν είναι απλά μια μέρα μνήμης, αλλά μια νέα αφετηρία για να βρεθούμε ξανά όλοι
και όλες μαζί στους δρόμους και να συνεχίσουμε πιο δυναμικά τον αγώνα ενάντια
στο φασισμό από όπου κι αν προέρχεται. Ο Παύλος θα μας εμπνέει πάντα και θα μας
θυμίζει την ανάγκη να αντιπαλέψουμε τον
φασισμό σήμερα, τον καπιταλισμό πάντα.
«Άνθρωπος πάει να πει πολεμιστής. Έξω ψυχανεμίζομαι
θεριά που δαγκώνουν, ποτάμια που πνίγουν, φωτιές που καίνε. Θα βγω να πολεμήσω.
Άνοιξε την πόρτα να φύγω»
Αντιφασιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης
(ΑΣΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου